سرواپیدمیولوژی عفونت توکسوپلاسمایی در زنان سنین باروری در استان چهار محال و بختیاری

مقدمه: ابتلاء زنان به توکسوپلاسما گوندی ای در خلال دوره بارداری می تواند موجب وقوع توکسوپلاسموزیس مادرزادی در جنین گردیده و عوارض جدی و گاه ماندگاری را در نوزاد بر جای بگذارد. یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده میزان بروز توکسوپلاسموزیس مادرزادی در جنین، میزان شیوع عفونت در بین زنان در سنین باروری یا وضعیت ایمنی آنان در مقابل انگل در این دوره است. مطالعه حاضر به منظور آگاهی از اپیدمیولوژی عفونت توکسوپلاسمایی، وضعیت ایمنی زنان در سنین باروری بر علیه انگل و تعیین عوامل خطر عفونت در استان چهار محال و بختیاری انجام پذیرفت. روش کار: در این مطالعه مقطعی، نمونه های سرمی 338 خانم 45-15 ساله مراجعه کننده به آزمایشگاههای تشخیص پزشکی با استفاده از روش سنجش ایمنی آنزیمی (elisa) از نظر وجود آنتی بادی های اختصاصی igg ضد توکسوپلاسمایی مورد آزمایش قرار گرفت. همزمان اطلاعات دموگرافی افراد مورد مطالعه از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه جمع آوری و تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزارspss 12 و آزمون آماری مجذور کای انجام پذیرفت. نتایج: از مجموع 338 نمونه سرمی متعلق به زنان 45-15-ساله (میانگین سنی 21/8±78/25 سال)، 126 نمونه (3/37%) از نظر وجود آنتی بادی igg ضد توکسوپلاسمایی مثبت ارزیابی گردید. بیشترین و کمترین میزان واکنش های مثبت سرمی بر علیه انگل به ترتیب در گروههای سنی 45-36 سال (9/51%) و 25-15 سال (9/27%) یافت گردید (001/0p<). در این مطالعه بین شغل (04/0p=) و محل سکونت (01/0p<) زنان مورد مطالعه و واکنش سرمی بر علیه توکسوپلاسما ارتباط معنی داری یافت گردید. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در این منطقه از کشور اکثریت زنانی که در سنین باروری به سر می برند قبلاً به توکسوپلاسما مبتلا نگردیده و ممکن است با افزایش سن و در خلال دوره بارداری به عفونت حاد توکسوپلاسمایی مبتلا شوند. بنابراین برای پیشگیری از وقوع توکسوپلاسموزیس مادرزادی توصیه می گردد ضمن انجام غربالگری سرمی در زنانی که در سنین باروری بسر می برند، آموزش های بهداشتی لازم در خصوص راههای انتقال انگل و روش های پیشگیری از آن به این گروه ارائه گردد.